10 آوریل 2024 - یک مطالعه تصادفی سازی مندلی دو نمونه ای (MR) شواهد ژنتیکی را ارائه داد که از اثرات ضد التهابی مهارکننده های کوترانسپورتر 2 سدیم-گلوکز (SGLT-2) و تأثیر مفید آنها در کاهش خطر نارسایی قلبی (HF) حمایت می کند.
کموکاین CXCL10، به عنوان یک میانجی بالقوه ظاهر شد و یک مسیر مداخله ی جدید برای درمان نارسایی قلبی ارائه کرد. این یافتهها به صورت آنلاین درCardiovascular Diabetology در 2 آوریل 2024 منتشر شد.
محققان نوشتند: «یافتههای ما نشان میدهد که مهارکنندههای SGLT-2 ممکن است با تعدیل نشانگرهای زیستی التهابی، خطر HF را کاهش دهند، و CXCL10 به طور بالقوه نقش میانجی را بازی میکند - که تقریباً 18 درصد از ارتباط بین مهارکننده های SGLT-2 و خطر HF را به خود اختصاص میدهد.»
مهارکنندههایSGLT-2 ، نشاندهنده دسته جدیدی از داروهای ضد هایپرگلایسمی هستند که با مهارSGLT-2 در لولههای کلیوی عمل کرده و با کاهش جذب مجدد گلوکز فیلتر شده، اثرات گلیکوزوری را افزایش میدهند. تحقیقات بیشتر نقش مهارکننده های SGLT-2 را فراتر از کاهش قندخون، به ویژه پتانسیل آنها در مدیریت نارسایی قلبی را روشن کرده است. با این حال، مکانیسم های دقیق درگیر باید به طور کامل مشخص شوند. شواهد به مسیر ضد التهابی بالقوه ی آنها در کاهش خطر ابتلا به HF اشاره دارد.
برای پر کردن این شکاف دانش، دکتر Hongbing Yan، و همکارانش از بیمارستان فووای آکادمی علوم پزشکی چین، از یک رویکرد MR دو نمونه ای و دو مرحله ای برای ارزیابی همبستگی بین مهارSGLT-2 و نارسایی قلبی، همراه با میانجیگری این اثرات توسط بیومارکرهای التهابی در این رابطه استفاده کردند.
تصادفی سازی مندلی، یک روش تحلیلی است که از پلیمورفیسمهای تک نوکلئوتیدی بهعنوان متغیرهای ابزاری برای استنتاجهای بالقوه بین مواجههها و نتایج در چارچوب دادههای مشاهدهای استفاده میکند. با استفاده از مجموعه داده های پروژه بیان ژنوتیپ-بافت و کنسرسیوم eQTLGen، واریانت های ژنتیکی مرتبط با بیان ژن SLC5A2 و سطوح هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) انتخاب شدند.
با استفاده از این مجموعه دادهها، محققان دادههای مطالعه ی ارتباط گسترده ژنومی (GWAS) را برای 92 نشانگر زیستی التهابی از دو مجموعه داده شامل 14824 و 575531 فرد اروپایی، بهدست آوردند.
دادههایGWAS برای نارسایی قلبی از یک متاآنالیز مشتق شد که 26 گروه شامل 47309 موردنارسایی قلبیو 930014 کنترل را ترکیب کرده بود. نسبت شانس (ORs) برای نارسایی قلبی به ازای 1 واحد تغییر در HbA1c، محاسبه شد.
این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:
· پیش بینی ژنتیکی مهار SGLT-2 با کاهش خطر نارسایی قلبی همراه بود (0.42 OR=(
· از 92 بیومارکر التهابی مورد مطالعه، دو نشانگر زیستی التهابی(لیگاند 10کموکاین موتیفC-X-C [CXCL10] و عامل مهارکننده لوسمی) با مهار SGLT-2 و HF مرتبط بودند.
· تجزیه و تحلیل MR چند متغیره نشان داد که CXCL10 سیتوکین التهابی اصلی مربوط بهنارسایی قلبیبود(MIP=0.861، MACE= 0.224).
کموکاینCXCL10 میانجی 17.85٪ از کل اثر مهار کننده های SGLT-2 بر HF است.
در نتیجه، این مطالعه پشتیبانی ژنتیکی را برای ارتباط بین مهار SGLT-2، بیومارکرهای التهابی و نارسایی قلبی فراهم کرد. به طور خاص، به نظر می رسد که CXCL10 اثر مهارکننده های SGLT-2 را بر HF میانجیگری می کند.
منبع:
https://medicaldialogues.in/cardiology-ctvs/news/mr-study-sheds-light-on-anti-inflammatory-effects-of-sglt-2-inhibitors-and-their-beneficial-impact-in-reducing-hf-risk-126885